در سالي از سده هشتم هجري در كوچه رندان شهر قلندران

بي قرار  كودكي به  دنيا آمد.  نامش  را شمس الدين  محمد

گذاشتند.

كودك در راه زندگي قران را با چهارده روايت آن آموخت و ازبر

نمود ولقب حافظ لسان الغيب را به خود اختصاص داد.

او  براي به  دست  آوردن  معرفت  و   جام جهان بين سال ها

طلب مراد كرد وعاقبت آن را در دل خويش يافت.

شراب جام عشق را  سر كشيد  و  اشهي لنا واحلي سرود؛

اشتياق لذت جرعه اي  از  پيمانه خانه خمار را در ملائك ديد؛

دشواري هاي راه عشق را چشيد و فراغت سبك باران ساحل

عافيت را  برشمرد و خرقه ريا و تزوير را در غزل هاي خويش با

آب جام معرفت آتش زده سوزاند.

او به چنان مرتبتي رسيد كه در ظلمت شبي به  او آب حيات

دادند ودر سحرگاه از غصه رهانيدند.

او در خلوت عرفاني غزليات خود آوازه  جمع كثير مريدان كوي

معرفت گرديد و تا ابد ماندگار خواهد بود.

براي مدد جستن ازفيض روح القدس و سيرابي از عكس يار

افتاده در جام بايد حلقه نشين مكتب حافظ شد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: